پنجابی کویتا وچ شبد "تساڈے" دا ورتن

 ایہہ ویکھن دی کوشش کیتی اے بئی کیہڑے کیہڑے شاعر نے شبد تُساڈے نوں ورتیا اے ۔

بلھے شاہ: (1680 – 1757)
جم پل : قصور
ہُن پاس تُساڈے وسّاں گی
نہ بے دِل ہو کے نسّاں گی
سبھ بھیت تُساڈے دسّاں گی
کیوں مینوں انگ نہ لائیدا
ہُن کِس تھیں آپ چھپائیدا
سوما:آکھیا بلھے شاہ نے؛ محمد آصف خان؛ پاکستان پنجابی ادبی بورڈ لاہور؛ صفحہ 399

علی حیدر: (1690 – 1785)
جم پل : پنڈ چونترہ تحصیل پیر محل ضلع ٹوبہ ٹیک سنگھ

ج جمال تُساڈڑے دی مینُوں، سِک سِینے وچ اڑک لگی
ارک کہے کائی بھاہ تِرکھڑی، سِینے دے وِچ بھڑک لگی
لاٹ چراغ تُساڈے دی مینُوں، بجلی دے وانگ کڑک لگی
حیدر توپ بِرہوں دی چُھٹّی آ، اچن چیت تڑک لگی
الف اَن بَن، اِن بِن اُن بُن تھیں، اِک سمجھ اساڈڑی رمز میاں
سوما: کلیاتِ علی حیدر؛ اکادمی ادبیات

میاں محمد بخش: (1830 – 1907)
جم پل: کھڑی شریف جہلم
دوزخ جنّت وِچ اسماناں ،جو خلقُ اللہ وسدی
پاک جمال تُساڈے کارن، ہر دی جان ترسدی
سوما: سیف الملوک

پیر مہر علی شاہ: (1859 – 1937)
جم پل: گولڑہ شریف
بِن تُساڈے ہر گھڑی سو سال دی
بہہ ٹھکانے پئی تُساڈے بھال دی

سوما: ساربانا! مہربانا! راہیا!

پنجابی دا شبد اُشٹنڈ

 

اُشٹنڈ - ਉਸ਼ਟੰਡ 

آدم چھڈ بہشت دے باغ ڈھٹھا بھُلے وِسرے کݨک نُوں کھا گیا

فرعون خدا کہاء کے تے موسیٰ نال اُشٹنڈ اُٹھا گیا

(ہیر وارث شاہ، بند 489)
آدم علیہ السلام نے بُھل نال تے وِسّر کے کݨک کھادی تے بہشت دے باغ نوں چھڈ دتا
فرعون نے آپنے آپ نوں خدا کہا کے موسی علیہ السلام نال جھوٹ تے مکر دا عارضی تماشا / چلاکی کیتا۔

 

قدم پکڑسی جوگیا آئی تیرے، ذرا سہتی دا جیؤ ٹھہراونا ای
وارث شاه ہے وڈی اشٹنڈ سہتی، کوئی کشف دا زور وکھاونا ای
(ہیر وارث شاہ، بند 302)