سید وارث شاہ ہوراں نے قصیدہ بُردہ شریف پنجابی وچ منظوم ترجما کیتا سی جیہڑا حفیظ تائب ہوراں نے کھوج تے پرکھ پڑچول پچھوں پنجاب یونیورسٹی دے تحقیقی مجلّہ "کھوج" وچ چھپوایا سی تے 1426ھ میلاد شریف دے موقعے تے اوہناں نے "قصیدہ بردہ شریف تے ترجما سید وارث شاہ" دے ناں نال ایس دی کتاب چھاپی جیہدے وچ قصیدہ بُردہ شریف دا اصل عربی متن تے وارث شاہ ہوراں دا منظوم ترجما شامل اے۔ ایس دے نال اصغر علی نظامی ہوراں دا پنجابی نثری ترجما وی دتا اے۔
قصیدہ بُردہ شریف پنجابی ترجما سید وارث شاہ دے مرتب حفیظ تائب ہوری ایس کتاب دے صفحا 24 اُتّے لکھدے نیں:
قصیدہ بُردہ شریف دے پنجابی ترجمے:
ایس برکتاں والے قصیدے دے پنجابی ترجمے کرن دی سعادت جنہاں بزرگاں نُوں حاصل ہوئی اوہناں دے ناں نیں:
حافظ برخوردار
سید وارث شاہ
محمد عزیز الدین
شہیدی
مولوی محمد اسماعیل فاضل دیوبندی
پیر نیک عالم
خواجہ غلام مرتضی
حافظ خان محمد
مطیع اللہ
جان محمد
محمد شاہ
احمد حسین قریشی قلعداری
ڈاکٹر مہر عبد الحق
حافظ محمد صادق
اسیر عابد
ایہناں وچوں 8 قصیدہ بردہ شریف دے ترجمے میرے ہتھیں لگے نیں۔ ایہناں وچوں 6 فردیات دی صورت وچ نیں تے دو قصیدے دی ہیئت وچ نیں۔ قصیدہ دی ہیئت وچ پہلا قصیدہ خواجہ غلام مرتضی رحمۃ اللہ علیہ دا اے۔ جیہڑے فنا فی الرسول سن۔ اوہ قلعہ شریف ضلع شیخوپورہ دے رہن والے سن تے لاہور دے کشمیری دروازیوں باہر ریلوے لائن دے نال ایہناں دا مزار اے۔ ایہناں قصیدے دا قافیہ امام بوصیرہ علیہ الرحمہ والا رکھیا اے ، جویں محمد فیاض الدین بہزاد دکن نے اردو ترجمہ کردیاں اوہو قافیہ ورتیا اے۔ دوجے اسیر عابد نے قصیدہ بردہ شریف دا قصیدے دی شکل وچ ترجمہ کر کے پنجابی وچ ٹھاٹھ دا قصیدے دی لوڑ پوری کیتی اے۔
سید وارث شاہ اپنے ترجمے وچ ای اِک وڈا شاعر نظر پیا اوندا اے۔ اوہناں مثنوی دے انداز وچ (فردیات دی شکل وچ) ترجمہ کیتا تاں جے پنجابی مفہوم عربی متن دے نیڑے نیڑے رہوے تے ایس مقصد وچ اوہناں خاصی کامیابی حاصل کیتی اے۔ عربی فارسی لفظاں نوں ایس کاریگری نال پنجابی لفظاں وچ ڈھالیا گیا اے پئی اوہ پنجابی لفظ لگدے نیں۔
ہُن اسی قصیدہ بُردہ شریف دے شعراں دا سید وارث شاہ ہوراں دا کیتا ہوا پنجابی ترجما لکھدے آں
(1)
اَمِنْ تَذَکُّرِ جِیْرَانٍ بِذِیْ سَلَمٖ
مَزَجْتَ دَمْعًا جَرٰی مِنْ مُقْلَۃٍ بِدَمٖ
جاں چت آون میرے تائیں ساتھی ذی سلم دے
نین مرے رَت ہنجو روون مارے درد الم دے
(2)
اَمْ ھَبَّتِ الرِّیْحُ مِنْ تِلْقَآءِ کَاظِمَۃٍ
اَوْ اَوْ مَضَ الْبَرْقُ فِی الظَّلْمَآءِ مِنْ اِضَمٖ
یاں اوہ ٹھنڈی واو گُھلّے محبوباں دی واوں
یاں ایہ بجلی لشکی آہی رات اندھیاری جاوں
(3)
فَمَا لِعَیْنَکَ اِنْ قُلْتَ اکْفُفَاھَمَتَا
وَمَا لِقَلْبِکَ اِنْ قُلْتَ اسّتَفِقْ یَھِمٖ
اَکھیں نویں* میں منع کراں نہ رووو دہائیں دہائیں
دل نوں صبر قرار دیاں پر دونویں سمجھن ناہیں
* نویں = نوں وی دا اختصار
(4)
اَیَحْسَبُ الصَّبُّ اَنَّ الْحُبَّ مُنْکَتِمٌ
مَّا بَیْنَ مُنسَجِمٍ مِّنْہُ وَ مُضْطَرِمٖ
ایہ جو تسیں گمان کرو جو عاشق عشق چُھپائے
اکھیں گریاں تے دل بریاں ایہ دو شاہد آہے
(5)
لَوْلَا الْھَوٰی لَمْ تُرِقْ دَمْعًا عَلی طَلَلٍ
وَّلَا اَرِقْتَ لِذِکْرِ الْبَانِ و الْعَلَمٖ
جیکر عشق نہ ہوندا تینوں ہنجو مول نہ روندوں
مٹھی نیند اکھیں وچ دھر کے غفلت کر کے سوندوں
(6)
فکیف تُنْکِرُ حُبّا بَعْدَ مَا شَھِدَتْ
بِہ عَلَیْکَ عُدُوْلُ الدَّمْعِ وَالسَّقَمٖ
عشقے تھیں کیوں منکر ہونا تینوں کر دے عاری
نال گواہی سچی شاہد ہنجو تے بیماری
(7)
وَ اَثْبَتَ الْوَجْدُ خَطَّیْ عَبْرَۃٍ وَّضَنًی
مِّثْلَ الْبَھَارِ عَلیٰ خَدَّیْکَ وَ الْعَنَمٖ
دو خط ثابت کیتے نیں اس صورت تے کرمانی
ہنجو لالاں لاغر جثہ تاہیں پریت پچھانی
(8)
نَعَمْ سَرٰی طَیْفُ مَنْ اَھْوٰی فَاَرَّقَنِیْ
وَالْحُبُّ یَعْتَرِضُ اللَّذَّاتِ بِالْاَلَمٖ
جاں دل یاد پوے اوہ دلبر راتیں نیند نہ آوے
آہو عشق خوشحالی دے وچ غم تے درد لیاوے
(9)
یَا لآءِئمِیْ فِی الھَوَی الْعُذْرِیِّ مَعْذِرَۃً
مِّنِّیْ اِلَیْکَ وَلَوْ اَنْصَفْتَ لَمْ تَلُمٖ
عشق محبوباں دے تھیں مینوں نہ کر ایڈ ملامت
جیکر کجھ انصاف تیرے وچ میری کریں عدالت
(34)
مُحَمَّدٌ سَیِّدُ الْکَوْنَیْنِ وَ الثَّقَلَیْنِ
وَ الْفَرِیْقَیْنِ مِنْ عُرْبٍ وَّ مِنْ عَجَمٖ
حضرت ﷺ سرور دوہاں جہاناں نالے جن آدم دا
ساری خلقت وچوں چُݨیا بہتر عرب عجم دا
