کتھے اوہدی صفت ثنا تے کتھے میرے اکھر

 کتھے اوہدی صفت ثنا تے کتھے میرے اکھر
پر جَد اوہدی واز پوے تے بولݨ تھوتھے اکھر

درداں والی تار چھِڑے تے چہکن گُنگے جذبے
یاداں والی لو لگے تےچمکن انھے اکھر

اکھر، لیکاں ، نقش نہ ہوندے جے اوہ نُور نہ ہوندا
اکھراں وچ مطلب نہ ہوندا جیکر ہوندے اکھر

میں ڈٹھیاں نیں اوہدے ناں تے کھِڑ کھِڑ پیندیاں کلیاں
میں ڈِٹھے نیں اوہدی یاد وچ چھم چھم روندے اکھر

کر دیندی اے جیہڑی پَل وچ اتھرواں نوں موتی
طالب اوس نظر دے ہر دم ہین نمانے اکھر

(حفیظ تائب)

قصیدہ بردہ شریف دا پنجابی ترجمہ از سید وارث شاہ

 سید وارث شاہ ہوراں نے قصیدہ بُردہ شریف پنجابی وچ منظوم ترجمہ کیتا سی جیہڑا حفیظ تائب ہوراں نے کھوج تے پرکھ پڑچول پچھوں پنجاب یونیورسٹی دے تحقیقی مجلّہ "کھوج" وچ چھپوایا سی تے 1426ھ میلاد شریف دے موقعے تے اوہناں نے "قصیدہ بردہ شریف تے ترجمہ سید وارث شاہ" دے ناں نال ایس دی کتاب چھاپی جیہدے وچ قصیدہ بُردہ شریف دا اصل عربی متن تے وارث شاہ ہوراں دا منظوم ترجمہ شامل اے۔ ایس دے نال اصغر علی نظامی ہوراں دا پنجابی نثری ترجمہ تے فضل احمد عارف ہوراں دا اُردو نثری ترجمہ وی دتا اے۔

(1)
اَمِنْ تَذَکُّرِ جِیْرَانٍ بِذِیْ سَلَمٖ
مَزَجْتَ دَمْعًا جَرٰی مِنْ مُقْلَۃٍ بِدَمٖ

جاں چت آون میرے تائیں ساتھی ذی سلم دے
نین مرے رَت ہنجو  روون  مارے  درد الم دے

(2)
اَمْ ھَبَّتِ الرِّیْحُ مِنْ تِلْقَآءِ کَاظِمَۃٍ
اَوْ اَوْ مَضَ الْبَرْقُ فِی الظَّلْمَآءِ مِنْ اِضَمٖ

یاں اوہ  ٹھنڈی واو  گُھلّے محبوباں دی واوں
یاں ایہ بجلی لشکی آہی رات اندھیاری جاوں

(3)
فَمَا لِعَیْنَکَ اِنْ قُلْتَ اکْفُفَاھَمَتَا
وَمَا لِقَلْبِکَ اِنْ قُلْتَ اسّتَفِقْ یَھِمٖ

اَکھیں نویں* میں منع کراں نہ رووو دہائیں دہائیں
دل نوں صبر قرار دیاں پر دونویں سمجھن ناہیں
* نویں = نوں وی دا اختصار

(4)
اَیَحْسَبُ الصَّبُّ اَنَّ الْحُبَّ مُنْکَتِمٌ
مَّا بَیْنَ مُنسَجِمٍ مِّنْہُ وَ مُضْطَرِمٖ

ایہ جو تسیں گمان کرو جو عاشق عشق چُھپائے
اکھیں گریاں تے دل بریاں ایہ دو شاہد آہے

(5)
لَوْلَا الْھَوٰی لَمْ تُرِقْ دَمْعًا عَلی طَلَلٍ
وَّلَا اَرِقْتَ لِذِکْرِ الْبَانِ و الْعَلَمٖ

جیکر عشق نہ ہوندا تینوں ہنجو مول نہ روندوں
مٹھی نیند اکھیں وچ دھر کے غفلت کر کے سوندوں

(6)
فکیف تُنْکِرُ حُبّا بَعْدَ مَا شَھِدَتْ
بِہ عَلَیْکَ عُدُوْلُ الدَّمْعِ وَالسَّقَمٖ

عشقے تھیں کیوں منکر ہونا تینوں کر دے عاری
نال گواہی سچی شاہد ہنجو تے بیماری

(7)
وَ اَثْبَتَ الْوَجْدُ خَطَّیْ عَبْرَۃٍ وَّضَنًی
مِّثْلَ الْبَھَارِ عَلیٰ خَدَّیْکَ وَ الْعَنَمٖ

دو خط ثابت کیتے نیں اس صورت تے کرمانی
ہنجو لالاں لاغر جثہ تاہیں پریت پچھانی

(8)
نَعَمْ سَرٰی طَیْفُ مَنْ اَھْوٰی فَاَرَّقَنِیْ
وَالْحُبُّ یَعْتَرِضُ اللَّذَّاتِ بِالْاَلَمٖ

جاں دل یاد پوے اوہ دلبر راتیں نیند نہ آوے
آہو عشق خوشحالی دے وچ غم تے درد لیاوے

(9)
یَا لآءِئمِیْ فِی الھَوَی الْعُذْرِیِّ مَعْذِرَۃً
مِّنِّیْ اِلَیْکَ وَلَوْ اَنْصَفْتَ لَمْ تَلُمٖ

عشق محبوباں دے تھیں مینوں نہ کر ایڈ ملامت
جیکر کجھ انصاف تیرے وچ میری کریں عدالت