حفیظ تائب ہوراں علامہ اقبال دی مثنوی " فریادِ امت " دے اک حصے دا پنجابی ترجمہ کیتا اے۔
جس دے پاروں کٹے جاون روگ دوا کیہڑی اے
ہرا کرے جو ملت والا باغ صبا کیہڑی اے
جہیڑا بخشے قوم تری نوں دین دنی دی عزت
محشر دیا شفیعا اوہ مقبول دُعا کیہڑی اے
جس دے پاروں اِک مِک ہووے کھِلری پُلری امت
کیہڑا طور طریقہ اے اوہ مہر وفا کیہڑی اے
جس دا ہر ہر قطرہ جگ نوں اِکو رنگ وچ رنگے
مے اوہ ہوش اڈاون والی وِچ دُنیا کیہڑی اے
جس دے پاروں منزل دے ول قافلہ ساڈا رلکے
اوہ ناقہ کیہڑا اے اوہ پُر سوز درا کیہڑی اے
ساڈیاں فریاداں وچ باقی نہیں رہیاں تاثیراں
قوم دے دل نوں کر دیوے جو موم صدا کیہڑی اے
جگ دیاں لوکاں نوں اے اپنی دولت تے بھرواسا
ساڈی آس امید ترے بن دس شاہا کیہڑی اے
بدلا رحمت والیا ! ساڈے کھیت نی اُجڑن والے
جیہڑی تینوں نال لیاوے دس اوہ وا کیہڑی اے
سُلطاناں دیاں شاناں رکھن جنہاں دیاں گدائیاں
جھوک فقیراں والی جگ تے ہُن آقا کیہڑی اے
اپنی جھوک دِکھائی مینوں میں تیرے توں صدقے
پُچھیا جدوں اخوت دے محلاں دی جا کیہڑی اے
ایسے رنگاں والی جھوک دا دس دے سبھ نوں رستہ
اِس محفل کرماں والی دا سبھ نوں کر دیوانہ
(سوما: کلیات حفیظ تائب ، صفحہ 571 )
No comments:
Post a Comment