رب سچے دیاں اُچیاں شاناں
آ نہیں سکدیاں وچ بیاناں
آ نہیں سکدیاں وچ بیاناں
گِن سکّن اوہدے فضلاں نوں
کد اس قابل ہین زباناں
اوہدی وڈیائی کردی اے
ہر شے وچ زمین اسماناں
رزق پچاوے تھاں تھاں اوہنوں
جو جو شے اے وچ جہاناں
وچ فضاواں پکھواں تائیں
کیڑے تائیں وچ چٹاناں
اوہدی قدرت دے گُن گاون
جُثّیاں اندر وسدیاں جاناں
اوسے دے ناویں نیں تائب
من ونجھلی دیاں سبھے تاناں
(حفیظ تائب)
